Gedachtenis van de heilige Catharina van Siena (+ 1380); ze werkte voor de vrede, voor de eenheid van de christenen en voor de armen. Lees meer
Gedachtenis van de heilige Catharina van Siena (+ 1380); ze werkte voor de vrede, voor de eenheid van de christenen en voor de armen.
Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Dit is het evangelie van de armen, de bevrijding van de gevangenen,
het zicht van de blinden, de vrijheid van de onderdrukten.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Johannes 14,21-26
Wie zich aan mijn opdracht gebonden weet en haar ter harte neemt, die is het die Mij liefheeft, en wie Mij liefheeft zal ondervinden hoe de Vader hém liefheeft, en ook Ik zal hem liefhebben en Mij aan hem openbaren.' Judas - niet Judas Iskariot - vroeg: ‘Heer, hoe komt het dat U zich wel aan ons, maar niet aan de wereld gaat openbaren?' Jezus gaf hem ten antwoord: ‘Als iemand Mij liefheeft, zal Hij mijn woord ter harte nemen; dan zal mijn Vader hem liefhebben en zullen We bij hem ons verblijf gaan houden. Wie Mij niet liefheeft, neemt mijn woorden niet ter harte. Het woord dat jullie horen, is echter niet mijn woord, maar dat van de vader die Mij gezonden heeft. Dat is het wat Ik jullie te zeggen had, nu Ik nog bij jullie ben. De Helper die de Vader jullie in mijn naam zal zenden, zijn heilige Geest, zal jullie verder in alles onderrichten: Hij zal jullie alles laten begrijpen wat Ik jullie gezegd heb.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
De Mensenzoon is gekomen om te dienen,
wie groot wil zijn moet dienaar worden van allen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Het evangelie bevat de liefde van Jezus zelf. Deze liefde is niet alleen de drijfveer om de geboden te onderhouden, maar is de essentie zelf van de geboden. Jezus bevestigt dat liefde ook het hart van de Vader in de hemel beroert en dat Hijzelf zich zal openbaren aan degene die Hem liefheeft. Dit is de spirituele ervaring waartoe elke gelovige geroepen is. Een van de twaalf, Judas Taddeüs, vraagt Jezus: "Heer, hoe komt het dat U zich wel aan ons, maar niet aan de wereld gaat openbaren?". Jezus beantwoordt zijn vraag niet direct, maar maakt van de gelegenheid gebruik om te verduidelijken wat het betekent om Hem na de opstanding te zien. De liefde doet het evangelie in praktijk brengen en de leerling wordt de verblijfplaats van Jezus en de Vader: "Als iemand Mij liefheeft, zal Hij mijn woord ter harte nemen; dan zal mijn Vader hem liefhebben en zullen We bij hem ons verblijf gaan houden". Als de liefde ontbreekt, blijft het evangelie een stom woord en zullen de mensen alleen met zichzelf zijn, ver van God. Jezus waarschuwt de leerlingen voor dit gevaar en belooft hun de Helper. Het zal de Vader zelf zijn die die in hun hart zal uitstorten. De Geest zal hen door de geschiedenis heen begeleiden, hen alles leren en hen herinneren aan de woorden van Jezus die de kostbare erfenis zijn die van generatie op generatie moet worden doorgegeven. Door de werking van de Geest, die ons helpt om het evangelie steeds dieper te begrijpen, blijft de Heer aanwezig in ons leven.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
